Met. Jou. Ga. Ik. Trouwen.

13 Met. Jou. Ga. Ik. Trouwen. Als ik me omdraai om nog een fles wijn te bestellen, sta jij ineens voor me. Het is alsof iedereen in de kroeg z'n adem inhoudt, stopt met praten. De tijd staat stil. Jij. Jouw ogen, jouw mond. Alsof er twee spots op ons gericht staan. De rest is even weggevallen. Ik word warm van binnen, weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik kijk naar jou en bedenk dat ik met jou ga trouwen. Ik verstijf. Ik. Ga. Met. Jou. Trouwen.

14 Ik kan lachen en huilen. Ik weet niet welke ik moet kiezen, sinds een paar weken woon ik samen en m’n geluk kan niet op. Ons appartement is een klein paradijsje, met alles en nog veel meer dan ik me had kunnen wensen. M’n vriend, Polle, is degene met wie ik wil wonen en zijn, het liefst kruip ik de hele dag in hem. Zijn geur. Zijn geluidjes. Ik gebruik zijn deo, zodat ik hem de hele dag ruik en ik draag zijn truien.

7 Trouwen Ik draai bijna door als een muis in een muizenrat; hij wil met mij trouwen, hij wil dat ik de moeder van zijn kinderen word en we gaan heel veel reizen maken. Op zich niets nieuws, maar wel heel erg leuk om te horen. Ik vind dit nu al een top spel en kwispel nog harder dan een puppy. Uhm, even denken hoor. ..

4 Marlies Dekkers Er heerst een taboe op haat, boosheid en negativiteit. Mindfull denken, een glimlach op je gezicht, yoga en chia zaad is helemaal het ding. Begrijp me niet verkeerd, ik heb ook een hekel aan negativiteit, maar soms, heel soms, dan kan ik niet anders.

4 All-in hotels. Dat. Nooit. Weer. Kijk, eigenlijk mag ik niet klagen. Ik had de vakantie immers zelf geboekt. Griekenland, een weekje zon, All-in en lekker goedkoop. Wat wil een mens nog meer? En de plaatjes zagen er goed uit, dus.

15 De Nationale Haatdag Zullen we die inlassen? Maar dan niet eentje per jaar hoor: vrij inzetbaar, ongeacht het aantal dagen per jaar, stel ik voor. Zo’n dag waarop niets past, alles stom is, iedereen dom en irritant is, het altijd regent en de wind tegen jou is, clowns een klap voor hun kop...

6 Jij en ik, ik en jij De zon schijnt, het is zaterdagmiddag en de eerste biertjes zijn al weer gehaald. uit de bravo tent naast ons galmen de heerlijke klanken van 'of monsters and man'. de sfeer zit er goed in. en dan staat m'n zus, Kee, ineens te praten met een oud-collega. Lex. dat is hem. hij stuurde vanmorgen een berichtje naar Kee of hij vanavond met haar zusje mag dansen.

8 En het is weer uit. mag ik terugspoelen, alsjeblieft? dan zou ik denk ik naar 1953 gaan. de tijd van vierkante auto's, met 1 bank voorin. zodat ik lekker op je schoot kan kruipen. Aznavour klinkt door de krakende speakers, samen dansen we op de dansvloer. na een fotosessie duik ik de doca in. geen computer die crasht of btw aangifte, waar ik zojuist een depressie van heb gekregen. mag ik daarheen?

14 Help! Ik heb een piemel in m’n hand! Volgens een vriendinnetje zou ik meer over seks moeten schrijven. Nog voordat ze haar advies heeft uitgesproken, begint ze honderduit over haar eigen piemelvrees, die na enig onderzoek alleen ontstaat bij mannen die ze nog niet of pas net kent. Mij niet geheel onbekend, want ik heb me in het verleden nogal eens in een skipak gehesen, om maar even aan te geven dat hij z’n broek ook beter aan kon houden. Doodeng dat ding.

6 Ik ben een selectieve feeder, met moodswings. Ge-nieten, vind ik het om mensen te voeren, blij te maken met lekker eten. Dagen kan ik vullen met taarten bakken, gerechten bedenken, bladeren door kookboeken. Ik droom van etentjes bij ons in de tuin, welke vis de volgende keer op de bbq mag en wie we dan allemaal weer zouden uitnodigen. En ik geniet er misschien stiekem ook wel een beetje van om andere vol te proppen.

8 Ik ga denk ik weer roken. Geen foto zonder een peuk in m'n hand. 'Nog eentje en dan ga ik..', luidde steevast uit mijn mond voordat ik overging tot actie. Mijn hele leven draaide om sigaretten. Niet eten, maar saffies waren mijn eerste levensbehoefte.

13 Is hij de ware? Deze vraag is toch sowieso al vreselijk. Alsof iemand 10 kilo zakken zand op je hoofd legt en je met 40 handen een verschillende kant op wordt geduwd. Hoe weet je dat nou? Misschien, omdat mijn ouders gescheiden zijn, heb ik er daardoor meer angst voor. Want het lijkt me vreselijk om de hel van een scheiding te moeten doorstaan.

4 Je stelt niets voor. Mijn tere trommelvliesjes trillen nog steeds na van de keren dat brallerige, ingenomen corpslullen dit in mijn oor schreeuwde nadat ik, met de onzekerheid zo hoog als de Martinitoren, me wilde voorstellen. Een heel gebruikelijk tafereel tijdens mijn introductietijd in Groningen. ook wel geinig achteraf, maar mogelijk de start van mijn angst voor ‘het voorstellen’.

2 Was ik maar een man. “Gedverdemme, vandaag ben ik weer dik”. Onzinnig, maar waar, deze gedachte heb ik echt vaak. Gek, dat ik me de ene dag - nou ja dag: moment – mooi voel en de andere alsof je me bij het vuilnis kan droppen. En dan heb ik het even niet over die dagen die na een veel te enthousiaste, alcoholrijke avond volgen. Nee gewoon, je staat op en denkt: ‘yes” of: “even serieus, zijn die billen vannacht nou weer gegroeid?” Dat is toch gek zo’n verschil? Of ben ik nou zo wispelturig? Of onzeker? Of heet dat vrouw zijn?

8 Volgens m’n paragnost zijn de mannen wel heel ver weg. paragnosten, chinese healers, bio resonantie, saskia 1, saskia 2, handopleggers, maar ook gerenommeerde artsen behoorden vorig jaar tot mijn sociale leven. echt waar, wie er ook maar in de buurt van mij kwam waarvan ik het idee had dat hij me eventueel zou kunnen helpen, greep ik. geloof me, die drempel lag niet hoog.

6 Met jou ga ik trouwen – zijn reactie Wat heb ik in godsnaam gedaan? Elk woord, elke letter is waarheid. Ik voel me zo naakt ineens. Wat als hij schrikt, of het gênant vindt, of weet ik veel wat? Ik vind dat hij me moet bellen, dus ik wacht (niet zo) rustig af.

13 Met. Jou. Ga. Ik. Trouwen. Als ik me omdraai om nog een fles wijn te bestellen, sta jij ineens voor me. Het is alsof iedereen in de kroeg z'n adem inhoudt, stopt met praten. De tijd staat stil. Jij. Jouw ogen, jouw mond. Alsof er twee spots op ons gericht staan. De rest is even weggevallen. Ik word warm van binnen, weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik kijk naar jou en bedenk dat ik met jou ga trouwen. Ik verstijf. Ik. Ga. Met. Jou. Trouwen.

9 Zodra ik een blauwe envelop zie, daalt mijn iQ naar -23. Zelfstandig ondernemen, ik geniet er werkelijk elke seconde van. Een oase van vrijheid, die me elke dag overvalt. Ik vind het heerlijk om op vrijdagavond of zaterdagochtend te werken, vertroebeling van de structuur.

7 Zeg, ik ben geen sexpop. Met wat vriendinnen sta ik lekker te dansen op de dansvloer. Speels en onbevangen. Even geen problemen of zorgen. Ineens duikt daar, tussen een dampende, dansende mensenmassa, een wel hele leuke jongen op. Ik zie hem, hij ziet mij. En ik denk: 'yes'.

13 Midwinter Of, althans, het zou vriezend koud moeten zijn, met op z’n minst een Elfstedentocht op de agenda. Dat zou ook een hoop melancholisch geëmmer rondom de tafel van DWDD schelen, met terugblikken uit 1986 en de tijd dat onze Wimlex zelve de tour reed (och och). Iets met ‘mooi was die tijd’ en ‘vroeger was alles..’

Het is 14 maart 2007. Vandaag is het mijn verjaardag, ik word 23. Samen met wat vrienden vier ik dit feestje in een bar in Amsterdam. Iedereen is druk bezig zijn leukste verhaal te doen, een tafel vol bier en flessen wijn, omringd door bitterballen. Langzaam zwieren er al wat heupjes stiekempjes heen en weer. Het is helemaal zoals je hoopt dat je verjaardag zal zijn.

Als ik me omdraai om nog een fles wijn te bestellen, sta jij ineens voor me. Het is alsof iedereen in de kroeg z'n adem inhoudt, stopt met praten. De tijd staat stil. Jij. Jouw ogen, jouw mond. Alsof er twee spots op ons gericht staan. De rest is even weggevallen. Ik word warm van binnen, weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik kijk naar jou en bedenk dat ik met jou ga trouwen. Ik verstijf. Ik. Ga. Met. Jou. Trouwen.

Waar komt dit ineens vandaan? Ik draai me om, snel, in de hoop dat je m'n rood aangelopen hoofd niet op je netvlies hebt gezet. Ik sta aan de grond genageld, geen idee wat ik met deze trouw-gedachte moet. Gekscherend wuif ik het weg. Een vriendinnetje begint tegen me te praten en ik ga er gretig op in, want ik ben bang dat dit sprookje weer nep is. Als ik me omdraai om je blauwe ogen weer te vinden, merk ik dat je weg bent. Shit.

Acht jaar later zit ik op een dooie dinsdag op de bank met m'n telefoon in mijn handen. Ja? Toch maar weer eens Tinder proberen? Ach, wat kan het kwaad. Ik klik de app open en na wat schuifjes naar links, kijk jij me ineens aan. Daar ben je dan, 8 jaar later en nog leuker dan ik me herinner. Ik draai bijna door in m'n eentje daar op die bank. Ik wil dansen van geluk en ik weet eigenlijk helemaal niet waarom. Ik swipe je keihard naar rechts. Geen match. Wat krijgen we nou?

Nadat we na een week nog geen match zijn, komt m'n beste vriendinnetje op het idee om jou een mailtje te sturen. Je hebt een cateringbedrijf (heel toevallig gezien toen ik je een keertje, echt heel toevallig, tegenkwam op Facebook) en ik ben kok en doe hier en daar ook wat catering klussen. Dus misschien kan jij mij wat tips geven? Binnen een paar uur ontvang ik een enthousiaste reactie van je en nog een paar uur later bestellen we ons eerste biertje aan de bar.

We praten honderduit, alsof die 8 jaar wél bestaan hebben. Twee ontbrekende puzzelstukjes die in elkaar vallen. We dansen van de ene kroeg naar de andere, drinken koffie in bad en bestellen sushi op bed. De eerste date duurt 40 uur. Als ik op werk verschijn vraagt m'n baas wat er met me aan de hand is; ik straal.

Anderhalve week later vieren we Oud & Nieuw in Parijs. Het is bijna te goed om waar te zijn. Dit sprookje is nog veel leuker dan al die andere bij elkaar. Misschien komt deze wel uit. Ik ken je al, lijkt wel. Als jij je handen in mijn zij legt, smelt ik. Jouw armen om mijn lichaam en ik verlang. Jouw lippen op de mijne. Je raakt me. Dat ik ooit, acht jaar geleden, een hele gekke gedachte had daar in dat café, vertel ik je later, ok? Nu, dus.

Met. Jou. Ga. Ik. Trouwen.

WRITE: archief